اللّهم عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَج
روایات ، بیانگر آن است که این دو شخصیت از یاران حضرت مهدی (عج) بوده و همزمان با ظهور حضرت ، ازایران ظاهر شده و در نهضت مبارک او شرکت می جویند.
اما از اعزام نیروهای ایرانی به مدینه و یا سایر شهرهای حجاز جهت یاری حضرت مهدی (عج) سخنی در روایات نیامده است. ظاهراً نیازی به اعزام این نیروها وجود ندارد. از این نیروهای ایرانی که وارد عراق شده اند به اعلام دوستی و بیعت با آن حضرت اکتفا میکنند:
« درفش های سیاهی که از خراسان خروج می کنند ، در کوفه فرود آیند و چون حضرت ظهور کند ( نماینده ای) جهت بیعت نزد او بفرستند.»
از طرف دیگر بعضی روایات سنی ها از حرکت ایرانیان و تراکم در جنوب ایران خبر می دهند ، که احتمالا جهت پیشروی عمومی به سوی حجاز ، و بطرف حضرت مهدی (عج) خواهد بود:
« زمانی که سواران سفیانی به قصد کوفه خارج شوند گروهی را در پی اهل خراسان فرستندو اهالی خراسان در جستجوی مهدی(عج) برآیند»
تجمّع انبوه مردم ایران در جنوب این کشور، در منطقه « کوه سفید» نزدیک شهر اهواز و تحت رهبری سید خراسانی است. و امام زمان (عج) بعد از آزاد سازی کشور حجاز متوجه این منطقه شده و با یاران خراسانی و لشکریان او ملاقات می نماید و در همان جا بین این نیروها به رهبری آن حضرت و بین نیروهای سفیانی جنگ سختی در میگیرد.
احتمال دارد که این نبرد و رویاروئی با نیروی دریائی رومیانی باشد که از سفیانی حمایت می کنند.
مؤید این مطلب آن است که نبرد بین سفیانی و یاران حضرت مهدی (عج ) نبردی است سرنوشت ساز که راهگشای حمایت های گسترده مردمی ، در یاری آن حضرت خواهد بود« در این لحظات مردم آرزوی دیدار آن حضرت را داشته و او را می جویند»
از آن زمان ، خراسانی و شعیب در زمره یاران خاص حضرت قرار می گیرند و شعیب به فرماندهی کل نیروهای حضرت منصوب و نیروهای خراسانی بخشی از هسته مرکزی لشکریان حضرت را تشکیل می دهند بطوری که حضرت برای سامان بخشیدن به اوضاع داخلی عراق از دست مخالفان و شورشیان و سپس درگیری با ترکان و در نهایت ، در پیشروی بزرگ ، جهت آزاد سازی قدس ، بر آنها تکیه می کند.
آنچه ملاحظه کردید خلاصه ای بود از نقش این دو شخصیت موعود ایرانی که ازروایات قابل درک بود. اما منبع بسیاری از این روایات ، مربوط به اهل سنت و تعداد اندکی مربوط به شیعه است. این پدیده مرا بر آن داشت که در روایات مربوط به خراسانی و شعیب در منابع شیعه ، بررسی بیشتری نمایم چون بنظرم رسید که احتمال دارد ماجرای سید خراسانی از بافته های حکومت بنی عباس در خصوص ابومسلم خراسانی باشد. اما بعد از بررسی این منابع ، روایاتی را با سندهای صحیح یافتم که از خراسانی یاد کرده اند . مانند روایت ابو بصیر از امام صادق (ع) درباره یمانی و روایات دیگری که بیانگر این نکته است که پیش از خروج ابومسلم و قبل از سوء استفاده عباسیان از روایت حضرت مهدی (عج) ، شخصیت خراسانی موعودنزد ائمه ما و اصحاب آنان شخصیتی معروف و مشهور بوده است.
بنابراین ، جریان خراسانی در منابع شیعه نیز ثابت و مسلم است و نقشی که روایات شیعه ، برای او نقل کرده اند در منابع سنی ها نیز وجود دارد.
و همچنین است ماجرای شعیب بن صالح در منابع ما. گرچه روایات مربوط به سید خراسانی ، قوی تر از روایات مربوط به شعیب است.
پیرامون شخصیت خراسانی و شعیب سؤالهای زیادی مطرح است ، بارز ترین آنها عبارت است از اینکه آیا منظور از خراسانی در این روایات فرد معین و مشخصی است یا اینکه تعبیری از رهبر ایرانی است که در زمان ظهور حضرت به ایفای نقش خواهد پرداخت و شاید نام اصلی او، نامی دیگر باشد؟
روایات مربوط به خراسانی که از طریق سنی ها و همچنین از کتاب های مؤلفان اخیر شیعه بدست ما رسیده به روشنی دلالت بر این دارد که خراسانی مردی از ذریه امام حسن مجتبی (ع) و یا امام حسین (ع) است و گاهی از او بعنوان هاشمی خراسانی یاد شده و از نظر صفات جسمی دارای صورتی نورانی و خالی بر گونه راست با دست راست است.
اما وقتی به روایاتی که در منابع حدیث درجه اول شیعه ، مانند کتاب «غیبت » نعمانی و« غیبت » شیخ طوسی ، می نگریم ،می بینیم که در این روایت ها تنها کلمه «خراسانی» مطرح شده و از لفظ «هاشمی »
خبری نیست.
بنابراین احتمال دارد که کلمه خراسانی به معنی یار و حامی خراسانی و یا به معنی رهبر اهل خراسان و یا رهبرسپاه خراسان باشد. اما از مجموعه قوانین موجود ، پیرامون شخصیت او می توان فهمید که او همزمان با خروج سفیانی و یمانی ظاهر می شود و نیروهای خود را به سوی عراق اعزام و سپاه سفیانی را شکست می دهد .
سؤال دیگر پیرامون این دو شخصیت ، این است که آیا امکان دارد نام خراسانی و شعیب ، دو نام رمز گونه و غیر واقعی باشند؟ در پاسخ باید گفت: اما نسبت به خراسانی ، رمزی بودن اسم معنی ندارد. چون در روایات اصلانام این شخصیت مطرح نشده است. بله ممکن است بگوئیم نسبت او به خراسان به این معنی نیست که حتما اهل استان خراسان فعلی باشد ، چون در صدر اسلام ، خراسان به مشرق زمین اطلاق می شد و شامل ایران و سایر مناطق اسلامی متصل آن بود. بنابراین خراسانی می تواند اهل هر منطقه ای از این محدوده باشد، همچنین از منابع معتبر شیعه نمی توان فهمید که او سید حسنی و یا حسینی است ، آنگونه که درمنابع سنی ها به آن تصریح شده است.
اما نسبت به شعیب بن صالح و یا صالح بن شعیب باید گفت که روایات ، ویژگیهای وی را ذکر نموده اند ، او جوانی است گندم گون و لاغر ، دارای محاسنی کم پشت ،صاحب بصیرت و یقین ، اراده ای استوار،جنگاوری ممتاز و شکست ناپذیر . اگر کوه ها در مقابلش بایستند آنها را در هم می کوبد و راه عبور خود را از میان آنها باز می کند... البته احتمال دارد که جهت حفظ جانش ، نام او نامی مستعار باشدتا وعده الهی محقق شود ، همچنین امکان د ارد که نام او و نام پدرش مشابه شعیب و صالح و یا به معنای این دو باشد . بر خی از روایات وی را اهل سمرقند می دانند اما بیشتر روایات می گوید که او اهل ری است و با قبیله بنی تمیم نسبتی دارد و یا از نژاد یکی از شاخه های بنی تمیم بنام «محروم » است و یا اینکه غلامی از بنی تمیم است ، بهر حال اگر این مطلب صحیح باشد احتمال دارد وی اهل جنوب ایران باشد زیرا در آنجا هنوز عشایری از قبیله های بنی تمیم وجود دارند یا از قبیله بنی تمیم باشد که در صدر اسلام به استان خراسان هجرت کردند و امروزه بیشتر آنان در مردم ایران هضم شده و فقط چند روستای کوچک نزدیک مشهد از آنان باقی است که با زبان عربی هم صحبت می کنند و یا اینکه رابطه خویشاوندی و نسبی با آنها داشته باشد.
سؤال دیگر ، در باره زمان ظهورآن دو شخصیت است، بنظر می رسد این دو تن ، در سال ظهورحضرت مهدی (عج) و همزمان با خروج سفیانی و یمانی خروج کنند ، البته احتمال دارد ، روایتی صحیح باشد که می گوید « فاصله بین خروج شعیب و بین سپردن زمام امور به مهدی(عج) هفتاد و دو ماه است » در این صورت ظهور خراسانی و شعیب ، شش سال قبل از ظهور حضرت به وقوع می پیوندد.
اما فاصله بین زمینه سازان ایرانی و بین ظهور خراسانی و شعیب ، در روایات مشخص نیست. مگر اشاره و قرینه هایی که می تواند بطور سر بسته و تقریبی این فاصله را معین نماید، از جمله آن قرینه ها ، روایاتی است که درباره شهر قم و حوادث آن بدست ما رسیده مانند موقعیت ممتاز و جهانی شهر قم نزدیک ظهور قائم(عج) که آنرا از جلد 60 بحار ص213 نقل کردیم.
روایتی از امام باقر (ع) نقل شد که فرمود: « اگر آن هنگام را درک می کردم ، خویشتن را برای صاحب این امر نگاه می داشتم » می فهماند که فاصله بین حکومت اهل مشرق و ظهور قائم (عج) از عمر معمولی یک انسان فراتر نمی رود.
روایت دیگری که مناسب این بحث است ، حدیثی است که در آن این طور آمده:«خداوند آن را به مردمی از اهل بیت ارزانی دارد که روش او بر اساس تقوی و عمل وی هدایت گر مردم است ، در مقام قضاوت و حکم بر مردم ، اهل رشوه نیست ، بخدا سوگند من او را با نام خود و نام پدرش می شناسم . سپس آن مرد نیرومند و کوتاه اندام که خالی بر صورت و دو نشانه دیگر بر بدن دارد می آید. او حافظ و نگهبان امانتی است که نزد او نهاده شده است و دنیا را پر از عدل و داد گرداند.»
از این روایت می توان فهمید که حکومت یاران حضرت مهدی (عج) ابتدا توسط سیدی بزرگوار از سلاله اهل بیت (ع) پایه گذاری می گردد و پس از او وقبل از ظهور یک یا چند نفر دیگر قدرت را بدست می گیرند. همانطور که قبلا گفتیم این روایت دارای نواقصی است اما سید خراسانی، آخرین شخصی است که پیش از ظهور حضرت مهدی(عج) بر ایران حکومت خواهد کرد و الله العالم.
آخرین سؤالی که پیرامون سید خراسانی مطرح است این است که آیا او دارای مقام مرجعیت تقلید مردم است و یا رهبری سیاسی در کنار یک مرجع است مانند رئیس جمهور، مثلا؟
آنچه از روایات بدسن می آید ، این است که او رهبری حکومت مشرق زمین را بعهده دارد، اما این احتمال هست که وی به فرمان یک مرجعو رهبر بزرگ ، بعنوان رهبر سیاسی زمام امور را بدست گیرد. و الله العالم.
برای سلامتی آقا دعا کنید.
عاشقان ولایت ::: یکشنبه 87/6/10::: ساعت 5:5 عصر
