اللّهم عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَج 

انسان اگر خواستار رسیدن به هدف و مقصود خود باشد ، باید به ابتدا ، انتها و جوانب آن معرفت و شناخت داشته باشد؛ چرا که بدون شناخت و معرفت ، به هدف و مقصود خود نرسیده و نتیجه مطلوبی نمی گیرد.

بنابراین در نیل به هر هدف و مقصودی ، شناخت و معرفت یکی از ارکان مهم آن به شمار می آید و هرچه هدف ، مهمتر و با ارزش تر باشد ، شناخت و معرفت نیز باید دقیق تر و اساسی تر باشد تا از عوارضی که در راه رسیدن به آن هدف عالی دامنگیر او می شود جلوگیری کرده و خود را به آن هدف مهم برساند.

بنابراین وقتی انسان این هدف مهم و با ارزش - یعنی درک ظهور امام عصر ارواحنا فداه - را خواستار شد ، باید به خود آن بزرگوار معرفت و شناخت داشته باشد و آن عزیز را بشناسد.

یکی از ویژگی های افرادی که آن دوران باشکوه را درک می کنند ، این است که دارای قلبی سرشار از اعتقاد و معرفت و ایمان راسخ هستند ، و شما نیز اگر خواستار درک دوران با عظمت ظهور هستید ، دلهای خود را از هرگونه شک و شبهه زدوده و آن را سرشار از اعتقاد و معرفت نمایید تا به فضل الهی آن دوران باشکوه را دریابید.

زیرا بنابر بشارتهای خاندان وحی (ع) کسانی که دارای ایمان و اعتقادی سرشار باشند ، آن دوران با سعادت را درک می کنند و به این فیض بزرگ نایل می شوند.

ای سلمان؛ تو او را درک خواهی کرد هر کسی که مانند تو باشد، و هرکسی که به حقیقت معرفت، ولایت او را پذیرفته باشد.

بنابراین روایت، معرفت حقیقی حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا فداه، یکی از اموری است که انسان را لایق درک روزگار ظهور نور نموده و به این سعات بزرگ نایل می نماید.

شما نیز اگر خواهان درک روزگار ظهور نور هستید، در راه کسب معرفت حضرت مهدی ارواحنا فداه تلاش کنید و اموری که انسان را به معرفت آن بزرگوار می رساند انجام دهید تا این سعادت -یعنی درک دوران با عظمت ظهور- نصیبتان شده و از اصحاب و انصار حجت حق باشید.

البتّه معرفت و شناخت امام زمان ارواحنا فداه - که عصاره و چکیده دین است - مساله بسیار مهم . گسترده ای است که از بحث ما خارج است ولی به خاطر اهمیّتموضوع ناگزیریم -ولو به صورت گذرا و مختصر - به آن بپردازیم.

وقتی به کلمات نورانی اهل بیت (ع) دقت می کنیم به این نتیجه می رسیم که :

تقرّب به سوی خدا جز از طریق معرفت اهل بیت (ع) امکان پذیر نیست. منشا همه خیرات و خوبی ها ، معرفت است.    هیچ عملی بدون معرفت و محبّت اهل بیت (ع) برای انسان فایده ندارد. ایمان و کفر دائر مدار معرفت و انکار اهل بیت (ع) است. دینداری و حفظ دین در زمان غیبت فقط با معرفت امام عصر ارواحنا فداه محقّق می شود. هدف از خلقت تنها با معرفت آن بزرگوارحاصل می شود. و نهایتا معرفت حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا فداه عصاره و چکیده دین و ایمان است.

بعد از بیان این مطالب، این سوال مطرح می شود که معرفت چیست و آیا انسان با صرف گفتن، دارای معرفت است یا نه؟

در پاسخ این سوال باید بگوییم : با توجّه به فرمایشات  خاندان وحی (ع) در این زمینه ، نتیجه می گیریم که معرفت، امری است که در قلب انسان جای گرفته و محکم و استوار شده باشد، و در اثر امتحانات و لغزشهای دوران غیبت نلغزد.

بنابراین به صرف گفتار و لفظ، انسان دارای معرفت نمی باشد؛ بلکه باید این گفتار در قلب انسان رسوخ کرده و جای گرفته باشد و همان طوری که گفتیم، معرفت ثابت و راسخ یکی از ویژگی های افرادی است که ن دوران با عظمت را درک می کنند؛ اگر چه از دنیا رفته باشند.   

  برای سلامتی آقا دعا کنید.